Date 2: French Kiss Ontbijt

Ik krijg een ‘charme’ van een man.. en ik zie dat we een ‘crush’ zijn..
He cute stranger…zegt hij.. hij is een Fransman, hij woont al 10 jaar in Nederland, maar hij praat liever in het Engels met me, daar Frans voor mij geen optie is, al zei ik dat hij gewoon Frans tegen mij mag spreken ook al versta ik het niet.. de taal van de liefde, zucht, ik word al week bij dit idee..
We appen een beetje.. hij is charmant met een bazig tintje.. egootje dus? .. en ik denk totaal niet mijn type? Ik vind het leuk om met hem te spreken..hij vertelt over zichzelf en  hij vraagt mij iets meer over mijzelf te vertellen. Ik doe een notendopje, met wat high lights van mn leven.
Hij vindt mij blijkbaar nog steeds leuk en we flirten steeds iets meer.. hij laat mijn hart steeds iets sneller kloppen.. ik voel aan mijn lijf dat ik hem wel graag zou willen zien… hij leidt mij erg af.. het wordt steeds meer.. de flirts worden seks en ik voel dat mijn lichaam totaal van slag raakt.. meer wil… zo ken ik mijzelf niet… we willen afspreken.. hij gaat alleen de volgende dag naar Frankrijk met de feestdagen, maar het is niet meer te houden.. hij komt in de ochtend vlak voor zijn werk.. als ontbijtafspraak.., op het laatste moment vraagt hij of ik mijzelf wil blinddoeken.. ik ben als was in zijn handen.. zoiets spannends heb ik nog nooit gedaan..

    

Met op de achtergrond Chaleur Humaine (na Rome en Texas heb ik nieuwe herinneringen nodig aan dit fantastische album) lig ik naakt met mijn slaapmasker op onder mijn spierwitte dekbed met knalroze biesje… mijn adem is diep en mijn hart gaat steeds sneller.. Ik vraag mij wederom af hoe ik in deze situatie ben beland, maar ik heb geen tijd om daar op dit moment een complete analyse op los te laten.. Er gaat vanalles door mij heen wat zou kunnen gebeuren in verkeerde scenario’s maar dat is nu te laat.. ook die gedachten laat ik gaan..  ik lig hier.. volkomen naakt te wachten op een man die ik nooit gezien of zelfs gesproken heb.. er is geen weg terug.. ik hoor hem binnenkomen, ik hoor zijn adem, ik voel zijn aanwezigheid ..zijn energie… ik vraag mij af hoe hij nu kijkt, wat hij denkt, maar ook die gedachtes verdwijnen snel, ik raak in een soort trance, het is licht in mijn hoofd, ik verlang zo naar die eerste aanraking, zijn lijf , zijn lippen, zijn geur… ik hoor hem zijn broek uit trekken en mijn adem stokt.. ik houd het bijna niet meer.. ik wil hem ruiken, voelen, ik wil hem zien, proeven… ik voel hoe hij mijn voeten en benen aanraakt, hij beweegt zich soepel onder de deken, heel langzaam naar boven, hij kust de binnenkant van mijn benen en zorgt ervoor dat mijn nog gespannen benen niet anders kunnen dan verslappen… hij kust mij verder in een nog hogere staat van verlangen…ik wil hem kussen, ik wil zijn lippen proeven.. ik zou willen dat hij iets tegen mij zegt maar dat was niet de afspraak, nog niet… zijn lippen raken de mijne en hij smaakt naar zoete witte champagnetruffels.. zijn geur is mannelijk met een vleugje bergamot, iets te sterk misschien…..niet helemaal mijn geur maar het past bij hem, hij heeft zijn t-shirt nog aan, ik trek t uit, nog steeds met mijn ogen onder mijn masker. Dan voel ik zijn lichaam.. helemaal.. hij komt langzaam binnen in mij en ik geloof dat ik explodeer, mijn lichaam stokt en ik kan niet meer stil zijn.. hij draait mij om en stoot mij naar andere planeet en  als we weer omdraaien  weet ik dat ik het niet lang meer kan tegenhouden, het masker gaat af,  ik kijk hem in zijn ogen en word week van binnen, we komen op een hoogtepunt en ik voel de totale spanning uit mijn lijf wegglijden… Fuck! Wat doet hij met me?! We kijken elkaar aan en moeten een beetje lachen.. morning stranger zeg ik… I’m so not gonna tell anyone this… waarop hij grijnzend zegt: I’m so gonna tell anyone this… and I’ll rate the happn-app in the appstore with five stars…we lachen… hoe bizar is deze situatie… oh my god… en na een momentje van rust en vooral stilte is er weer ruimte om nog een moment van elkaar te genieten…
we kussen elkaar op ieder hoekje van onze lichamen en ik zou willen dat ik eeuwig in dit moment kan blijven …

Ik snap waarom ik het masker op had… hij was heel klein, ik had het beetje verwacht.. maar in dit geval.. van Velzen is er niets bij..;-) het maakte mij niks uit.. ik durfde uit respect voor hem, (ik wilde de sfeer niet verpesten..;-)) mijn bed niet uit te stappen.. ik bleef liggen tot hij vertrok… we hebben weinig gezegd, het was goed zo… ik lig nog na te sidderen, ik heb een lach op mijn gezicht, ik kan niet anders dan lachen… dit was en bizarre onvergetelijke ontmoeting met een stranger…

Ik kan even niet helder denken en loop verdwaasd door de albert heijn… ik zie mensen naar mij kijken, want die lach krijg ik niet van mijn gezicht.. ik voel mij een verliefde puber, ook al ben ik niet verliefd.. maar ik kan niet ontkennen dat ik wel denk dat ik het leuk zou vinden hem nog een keer te zien.. maar heb ik dat door deze actie dan verprutst? Is dat dan niet de bedoeling? Hoe werkt zo iets? Ben ik dan de slet? Mijn gedachten neemt mijn gevoel over.. mijn gedachten wordt piekeren en ik besef mij dat ik  de ervaring aan ’t kapotanalyseren ben.. ik laat het een paar dagen. Ik stoor me aan mijzelf dat ik constant op mijn telefoon aan het kijken ben…  Hij was ‘released’ .. en ik ‘confused’ …

Dan schrijf ik hem dat hij mij geraakt heeft (eigenlijk bedoel ik meer mijn lijf aangeraakt, waardoor ik de hele dag bloedgeil rondloop, maar ik besef mij dat misschien niet helemaal goed overkomt…dus dat zeg ik niet) en dat ik mij daardoor onzeker voel, dat ik het onvergetelijk vond en dat dat mij in de war raakte en dat ik niet zou willen dat hij mij herinnert als een slet…maar meer als een bijzonder moment.. Dit laatste is voor mij blijkbaar belangrijk..Ik besef mij veel te veel woorden..teveel tekst..

Hij stuurt mij later een bericht.. Het ligt niet aan mij, het zijn niet de woorden, ik moet niet aan mijzelf gaan twijfelen, great fuck, fantastic memory, and still in his fantasy in moments.. a great thankyou, maar hij heeft een gebroken hart.. net als ik.. het is goed zo.. ik laat het achter me, het voelt als een les..

Ik wil geen afwijzing,  ik wil geen pijn.. ik wil niet continu naar mn telefoon kijken of hij reactie heeft gestuurd.. dat wil ik niet.. ik blokkeer zijn nummer en ik voel opluchting… dit is dus de DELETE knop.. het werkt… en nu is het voor mij een bizar bijzondere herinnering en verder uit mijn systeem… denk ik bijna trots..maar toch ook misschien een beetje verdrietig en in de war..